اعتراف های طائب، درز اطلاعات یا حقه ای برای ایجاد اختلاف

داشتم اعتراف های طائب را در مورد اختلاف افکنی در جنبش سبز با پرسش های مربوط به دهه شصت می خوندم. مساله چیزی است که می شد از همان ابتدا حدس زد. ولی سوال اساسی که امروز باید از خودمان بپرسیم این است که چرا خبر چنین تاکتیک ای را به ببیرون درز می دهند؟


به جرات می توانم بگویم که این تاکتیک بی اثر بود و پس از بحث های طولانی افراد با یکدیگر ؛ پاسخ روشنی که به سوال کنندگان داده می شد؛ این بود که در فردای دمکراسی حتی از میرحسین نیز می توان سوال کرد.

به نظر می رسه ؛ حکومت به دلیل به نتیجه نرسیدن اهدافش؛ این تاکتیک خود را لو داده باشد تا بتواند در جنبش و اپوزوسیون اختلاف بیاندازد.

همانگونه که وقت آن نبود که آنها چنین سوال هایی را مطرح کنند؛ وقت آن نیز نیست که ما اکنون این مساله را علم کنیم و بر طبل رسوایی کوبیده و موجب اختلاف در بدنه جنبش شویم.

بهتر است بجای به هدر دادن وقت و انرژی مان ؛ همگی دست در دست هم داده تا سه شنبه های اعتراضی با شکوهی برگزار کرده و اطلاع رسانی درست کنیم

یادمان باشد که دمکراسی ارمغانی است که نفع آن برای همه ماست.